Πρέπει να ομολογήσω πως μέσα στην κόλαση που περνάει κάποιος, δίπλα του στέκεται τρυφερά ο Χριστός.. Να τον προσέξει, να αφαιρέσει λίγο απ' τον πόνο που δεν αντέχει άλλο. Μερικοί το καταλβαίνουν, άλλοι καθόλου. Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Μπορεί να μην θες να το δείς, ή να μην σε αφήνει ο πόνος που κουβαλάς μέσα σου. Όμως αν παρατηρήσεις, βλέπεις πως είναι εκεί και σε κοιτάει.. και μερικές φορές σε παίρνει και αγκαλιά.. Αλήθεια σας λέω.. :)
Τον ευχαριστώ απο τα βάθη της καρδιάς μου κι εύχομαι αν συμβεί ποτε πάλι κάτι (που δεν το εύχομαι), να το θυμηθώ, ν αΤον κοιτάξω και να πάρω δύναμη.. :)
Το επόμενο ειναι αφιερωμένο σε Αυτόν, που είναι πάντα μαζί μου, χωρίς να με κρίνει.. ακόμα.. γιατι γνωρίζει και τις πιο βαθιές μου προθέσεις και συναισθήματα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου