Έλα να δεις στην ψυχή μου πως λέιπεις..

Αν ήξερες ποτέ αυτό το αβάσταχτο συναίσθημα του πόνου, δε θα τολμούσες να πληγώσεις κανέναν, αλλά φαίνεται δεν το έχεις νιώσει ποτέ.. Μακάρι να μπορούσες να δείς τη μεγάλη πληγή που έχει ανοίξει μέσα μου και δεν μπορεί η ριμάδα να κλείσει. Θα είναι εκεί ανοιχτή και να τρέχει αίμα αναμνήσεων ζεστό.. Ποιος χρόνος είναι γιατρός;;; Ποιος;;;

Γιατί έπρεπε να σε συναντήσω, αφού δεν είχε νόημα;; Δε μπορώ να καταλάβω.. Τι είναι αυτό που μου έχεις κάνει και θέλω να πετάξω το μέσα μου;;
Ακόμα και ο Θεός μου κάνει χατήρια, επειδή δε μπορεί άλλο να με βλέπει μέσα σε αυτόν τον σκοτεινό λαβύρινθο να σπαρταράω..

Άλλα μου λεγες, άλλα.. και τώρα ξεψύχησε μου λες, έτσι απλά, σαν να μην συμβαίνει τίποτα..
Θεέ μου, σε παρακαλώ, κατάλαβέ με, νιώσε με και βοήθησε με.. Δεν το αντέχω άλλο αυτό.. Δεν αντέχεται..!!