Ρωμαίος & Ιουλιέτα...

Με τι καρδιά να σ’ αποχωριστώ

 αντίο να σου πω και να ξεχάσω 

αφού εσύ είσαι η ίδια μου η ζωή, δεν έχω τίποτα στο κόσμο αν σε χάσω

 Με τι καρδιά για τελευταία μου φορά.......... να σ' αγκαλιάσω

Κάτσε και διάβασε λέξη προς λέξη αυτούς τους στίχους..


Όταν δεν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα είναι τόσο κρίμα κι άδικο να χάνεται τόσος χρόνος και τόσες ευκαιρίες ζωής για εγωισμούς και χαζά παιχνίδια..

Ποτέ στη ζωή μου δε περίμενα ότι θα ζήσω το παραμύθι του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας..

Όσο και να γελάς, εσύ που το διαβάζεις αυτό γιατί λες πως ζω στην φαντασία και στα ροζ σύννεφα, είναι πραγματικότητα..
Κατάφερα να πραγματοποιήσω ένα παραμύθι, χωρίς Happy end δυστυχώς..

Όχι γιατί είχα εγωισμό.. όχι επειδή ήθελα να δείξω ποιος είναι ο ισχυρός.. επειδή ίσως γνώρισα τον πρίγκιπα μου σε λάθος χρόνο..
Πονάει όσο δεν φαντάζεσαι, ο πόνος φτάνει μέχρι το χώμα..

Ίσως να αγαπάω πιο πολύ τον Χριστό, γιατί αν δεν Τον αγαπούσα.. δεν θα υπήρχα τώρα..

τόσο πολύ πονάω... δεν αντέχεται αυτός ο πόνος..

Κι επειδή ούτε στον εχθρό μου δεν θέλω να συμβεί αυτό, ωρίμασε μέσα σου. Εκτίμησε τα πλεονεκτήματα που έχεις και άσε στην άκρη τα παιχνίδια τους εγωισμούς και όλα.. Η ζωή περνάει γρήγορα.. κι αυτό δεν είναι κακό.. απλά πρέπει να φροντίζεις να περνάς τις ΣΤΙΓΜΕΣ της ζωής σου με τον άνθρωπο που αγαπάς..!! Για να είσαι ευτυχισμένος μέχρι τον τελευταίο πόρο του κορμιού σου.

Αλλιώς θα ζήσεις μισός. ότι κι αν κάνεις κι ας είσαι με άλλον/η θα είσαι μισός.. Ακόμα πιο δυστυχισμένος επειδή δεν θα μπορείς να είσαι ολόκληρος με αυτόν που θα είσαι τότε.. Δυστυχισμένος για σένα, γι αυτόν και για την μισή σου καρδιά, που άφησες τότε επειδή κανείς δεν έκανε πίσω.. Επειδή μπορούσες και δε το έκανες.

Ενώ στο παραμυθάκι μου.. το ήθελα κι εγώ κι εκείνος αλλά τα εμπόδια είναι τεράστια και δεν γκρεμίζονται.. όχι επειδή δεν θέλουμε άλλα επειδή υπάρχουν κάποιες άλλες καταστάσεις που δεν λύνονται.. Ίσως να είμαστε ψυχοπονιάρηδες..

Με τι καρδιά για τελευταία μου φορά.......... να σ' αγκαλιάσω

Συνειδητοποίησε πόσα κοτρόνια κρύβονται μέσα σε αυτούς τους στίχους...

Τόσο πολύ τον αγαπάω, που μακάρι να εξαφανιζόμουν για να μην έχει βάρος μέσα του για μένα..
Τόσο πολύ με αγαπάει, που μακάρι να εξαφανιζόταν γιατί σκότωσε τον μοναδικό άνθρωπο που τον αγάπησε και που δεν μπορεί να ζήσει μαζί του..

Να τον έβλεπα για λίγο... για μια τελευταία αγκαλιά κι ένα.. αφού..


Γι' αυτό σου λέω..
Δεν υπάρχει  λόγος για εσάς να υπάρχουν νεκρές μέρες..