Πρέπει να ομολογήσω πως μέσα στην κόλαση που περνάει κάποιος, δίπλα του στέκεται τρυφερά ο Χριστός.. Να τον προσέξει, να αφαιρέσει λίγο απ' τον πόνο που δεν αντέχει άλλο. Μερικοί το καταλβαίνουν, άλλοι καθόλου. Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Μπορεί να μην θες να το δείς, ή να μην σε αφήνει ο πόνος που κουβαλάς μέσα σου. Όμως αν παρατηρήσεις, βλέπεις πως είναι εκεί και σε κοιτάει.. και μερικές φορές σε παίρνει και αγκαλιά.. Αλήθεια σας λέω.. :)
Τον ευχαριστώ απο τα βάθη της καρδιάς μου κι εύχομαι αν συμβεί ποτε πάλι κάτι (που δεν το εύχομαι), να το θυμηθώ, ν αΤον κοιτάξω και να πάρω δύναμη.. :)
Το επόμενο ειναι αφιερωμένο σε Αυτόν, που είναι πάντα μαζί μου, χωρίς να με κρίνει.. ακόμα.. γιατι γνωρίζει και τις πιο βαθιές μου προθέσεις και συναισθήματα..
Αν ήξερες ποτέ αυτό το αβάσταχτο συναίσθημα του πόνου, δε θα τολμούσες να πληγώσεις κανέναν, αλλά φαίνεται δεν το έχεις νιώσει ποτέ.. Μακάρι να μπορούσες να δείς τη μεγάλη πληγή που έχει ανοίξει μέσα μου και δεν μπορεί η ριμάδα να κλείσει. Θα είναι εκεί ανοιχτή και να τρέχει αίμα αναμνήσεων ζεστό.. Ποιος χρόνος είναι γιατρός;;; Ποιος;;;
Γιατί έπρεπε να σε συναντήσω, αφού δεν είχε νόημα;; Δε μπορώ να καταλάβω.. Τι είναι αυτό που μου έχεις κάνει και θέλω να πετάξω το μέσα μου;;
Ακόμα και ο Θεός μου κάνει χατήρια, επειδή δε μπορεί άλλο να με βλέπει μέσα σε αυτόν τον σκοτεινό λαβύρινθο να σπαρταράω..
Άλλα μου λεγες, άλλα.. και τώρα ξεψύχησε μου λες, έτσι απλά, σαν να μην συμβαίνει τίποτα..
Θεέ μου, σε παρακαλώ, κατάλαβέ με, νιώσε με και βοήθησε με.. Δεν το αντέχω άλλο αυτό.. Δεν αντέχεται..!!
Η ψυχή και η καρδιά θα φύγει.. Θα πετάξει μακριά από τα σίδερα που έχτισες και τότε θα είναι χαρούμενη και η αιτία δεν θα είσαι εσύ.. Αλλά ο άνεμος που θα της χαϊδεύει το πρόσωπο και η θάλασσα που θα χαίρεται μαζί της.. Θα γιορτάζει μαζί της τεντώνοντας ψηλά τα κύματα για να την φτάσει.. Όσα άκουσε θα τα κάνει αφρούς κατάλευκους και τα θαλασσοπούλια θα χορεύουν στον ίδιο ρυθμό με το τραγούδι του ανέμου.. Θα φύγει, ναι.. και δεν θα θέλει τίποτα να θυμάται.. Μόνο ένα βλέμμα ίσως να θέλει να θυμάται.. εκείνο που την έκανε να νιώθει μοναδική.. Η Μοναδική που σε αγάπησε γι αυτό που είσαι.. Η μοναδική που σε σήκωσε όταν σερνόσουν, η μοναδική που σε στήριξε για να σταθείς.. Εκείνη που τώρα δεν δίνεις δεκάρα, γιατί έφτιαξες ότι σε χαλούσε και δεν την έχεις ανάγκη να της πεις πια πως την αγαπάς..κι οτι είναι η βασίλισσα της καρδιάς σου..
Την καρδούλα μου έτσι μου την έδωσε ο Θεός, σαν μια πεταλούδα.. Είναι αληθινή κι όταν αγαπάει αγαπάει, με όλη τη σημασία και με όποια ευθύνη φέρνει αυτή η λέξη..
Αν δεν άρεσε ή δεν αρέσει σε κάποιους ας μη την δεχτούν πια.. Έχουν συνηθίσει χωρίς πεταλούδες στη ζωή τους και γι' αυτό ίσως να επιλέγουν να ζουν έτσι.. Η πεταλούδα μου όμως, δεν αντέχει άλλο να πονάει για τις επιλογές των άλλων..
Γι αυτό και θα βάλει τα δυνατά της να ξανασηκώσει τα φτερά της και να πετάξει μακριά, γιατί τώρα την έχουν ανάγκη άνθρωποι που πραγματικά την αγαπούν και που έκαναν θυσίες για αυτή.. Τώρα πρέπει να είναι δυνατή και να μην επιτρέψει ποτέ ξανά να παίξουν μαζί της.. Κακίες δεν κρατάει, μόνο αγαπάει.. Κι ας μην είναι της εποχής και της κατάστασης, δεν με νοιάζει. Αυτή είναι η πεταλούδα μου..
Αυτή η πεταλούδα που μου χάρισε ο Θεός, θα παραμείνει έτσι και δεν θα αλλάξει για κανέναν..
Αν ήξερα, τι πόνο φέρνει μια σχέση, ένας έρωτας ή δε ξέρω κι εγώ πως να το πω, δεν θα πλησίαζα καθόλου.. Είπα κάπου απόψε.. Λένε πως αυτό είναι το αλατοπίπερο της ζωής, ότι χωρίς αυτά δεν ζεις κτλ. Όμως είμαι μέσα σε αυτά και νιώθω πως σβήνω.. Αργός θάνατος, μέρα με την μέρα, λεπτό προς λεπτό.. Για πια ζωή λένε μετά;;
Πια ζωή σου δίνει κάποιος που σου είπε πως σ΄ αγαπάει και κάνει τα πάντα για να σε σκοτώσει;;
"Απλά πες πως έκανες ένα λάθος". μου απάντησε. "Άνθρωποι είμαστε, όλοι κάνουμε λάθη"
Κι όλα αυτά τα συναισθήματα που σου έχτισε μέσα στην καρδιά σου; Με τι τρόπο τα ξεριζώνεις και τα πετάς;;
Ήταν εκεί χαμηλά, με την αγάπη σου τον ανέβασες μέχρι τον Θεό και σου δίνει μια από εκεί πάνω και σε πατάει.. Χωρίς να σου πει γιατί.. Χωρίς να σου εξηγήσει γιατί σε εκδικείται που τον αγάπησες..
Τη μια στιγμή είσαι ο άνθρωπός του, ο λόγος που θα παλεύει μέχρι να κλείσει τα μάτια του και την άλλη είσαι η τιμωρία του και όλα του πάνε στραβά από τότε που σε γνώρισε; Κι έζησε αυτός καλά.. κι εμείς........
Μετά από τόσα χρόνια, άλλος άνθρωπος, αλλά με την ίδια ψυχή. Μόνο που έχει θαμπώσει από την πολύ υγρασία των ματιών της..
Κουράστηκα τόσο πολύ, αλήθεια..
Έσβησε το φως εκείνο κι είναι όλα άρρωστα και βρώμικα.. Απλά περνάνε.. χωρίς βλέμμα.. κι είναι όλα τόσο βαριά.. Τι είναι εδώ;;; Τι μέρος είναι αυτό;; Τι πλάσματα είναι αυτά;; Δυο κεφάλια έχουν όλα.. και το καθένα από δυο πρόσωπα.. Πως έφτασα εδώ;; Δε θυμάμαι που άφησα τον "τρόπο" και έχει χαθεί το πίσω μου.. Είναι όλα παράξενα πάνω μου.. Δεν μου αρέσουν αλλά τα συνηθίζω.. Δες πόσο μακριά είναι εκείνα τα αστέρια.. Το καθένα κρατάει ένα σημείωμα.. θυμάμαι τι γράφουν αλλά δεν τα βλέπω.. Μόνο αστέρια έχει, μακρινά, τόσο μακρινά που δεν φτάνει το φως τους εδώ.. Γι αυτό δε τα βλέπω.. Φοβάμαι να τα βλέπω.. Θέλω το φως, εκείνο το μικρό, το τόσο φωτεινό, που χόρευε συνέχεια.. Θα το βρω.. Θα με βοηθήσεις Εσύ κι εσύ,ε;; Κι εσύ, πες..
